Nachtmerries en verlangens
Na zoveel momenten
hele korte nachten
met heftige beelden
was jij er opeens.
Nu geen tranen
niet wakker geschrokken
maar verlangens
>waar 'k zo naar uitkijk.
>'k Voelde de spanning
jouw adem,
'k voelde
dat onze lippen
elkaar beroerden.
Wat een heerlijk gevoel
tot ik wakker schrok.
Dan heb je héél even
eventjes dat geluksgevoel.
Maar zelfs dat...
mag ik niet voelen
in mijn dromen.
Zoveel verlangen
ach...
dan liever maar die
vreselijke dromen.
Dan weet ik waarom 'k huil
dan dit soort dromen;
waar 'k zo naar verlangmaar die maken mij bang
en...
verdrietig.
Jij bent de zon in mijn leven dewelk mijn hart verwarmt. De zon in mijn leven, maar, vruchtdragend niet altijd. De verzengende hitte die elke zweetdruppel verteerd. Uiteindelijk bezwijk je, uitgedroogd, en de liefde is verwelkt. Nee, liever ben ik dan die dauw ontstaan in die koele donkere nacht. De kilte van de atmosfeer die de eerste zonnestralen begroet, dié dauw, bedauwd mijn hart Maakt vruchtbaar voor de liefde dié dauw die smaakt zo zoet als honing op jouw lippen.
Reacties
Een reactie posten